Duszpasterstwo Polaków przy parafii konkatedralnej pw. św. Aleksandra w Kijowie


Idź do treści

List Pasterski

biskupa Witalija Krzywickiego SDB

na III Niedzielę Adwentu

odnośnie ogłoszenia Roku Jubileuszowego

Drodzy bracia w kapłaństwie, osoby konsekrowane, drodzy wierni diecezji kijowsko-żytomierskiej!

Trzeci tydzień Adwentu wprowadza nas w bezpośrednie przygotowania do Uroczystości Narodzenia Pańskiego. Dzisiejsza niedziela, Gaudete, słowami Apostoła Paweł, zaprasza nas do prawdziwej radości, którą można zaznać tylko w Panu. To wcale nie jest rewelacją dla tych, którzy podczas „nowożytnej światowej depresji” nie tracą ducha chrześcijańskiej radości, który pomaga przezwyciężyć wielkie trudności, wywołane globalną epidemią i powiązanym z nią kryzysem. Gdyż z chrześcijańską radością, w przeciwieństwie do krótkotrwałego wybuchu emocjonalnego, powiązana jest stabilność, silna wiara i nadzieja, które nie znikają pomimo okoliczności.

Już drugą niedzielę z rzędu Słowo Boże stawia przed nami bohaterską postać św. Jana Chrzciciela, bezpośredniego zwiastuna przyjścia Chrystusa. My niewiele wiemy o całym życiu Jana. Tylko św. Łukasz pisze o jego narodzinach, a św. Marek i św. Jan Apostoł podobnie rozpoczyna swoje Ewangelie: „Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię”(J 1, 6; por. Mk 1, 4). Dla ludzi to nagłe pojawienie się było czymś nowym, ale bardzo oczekiwanym, ponieważ każdy chciał być świadkiem przyjścia Mesjasza. Jednak dla Boga tak zwane „pojawienie” proroka nad Jordanem, zostało przygotowane i włączone do Jego planów zbawienia. Dlatego aby zrozumieć i przyjąć Mesjasza, trzeba najpierw rozpoznać i wyznać swój grzech, który uniemożliwia to przyjęcie. Jan Chrzciciel to nie tylko postać historyczna, ale także sługa Boga, który miał przyjść w określonym momencie historii ludzkości i wypełnić jak najlepiej misję, jaką odkrył w swoim osobistych relacjach z Wszechmocnym. On nie został kapłanem, jak wynikałoby to z jego przynależności do kapłańskiego rodu, jednak bezsprzecznie, był głosem Boga, gorliwym sługą prototypu sakramentu chrztu i tych, którzy sami się poświęcili duchowi proroctwa. To właśnie jego  odważna i jednocześnie pokorna postawa nie zasłoniła, a przeciwnie utorowała drogę dla Zbawiciela.

W historii Kościoła Chrystusowego my niejednokrotnie wspominamy o osobach, które w swoim czasie wyróżniły się w czymś nawet małym, jednak dzięki temu stały się cząstką globalnej historii zbawienie, którą zwieńcza nasz Pan. Niektóre osoby pojawiają się nieoczekiwanie i o końcu ich życia nawet nikt nie wspomina. Jednak ich słowa i czyny maja nadprzyrodzony charakter i zmieniają bieg historii – poszczególnych ludzi, narodów, całego Kościoła – są historią samego Boga,  Jego relacji z ludźmi, których powołał  do życia wiecznego i radości.

Taką historię ma i nasz Kościół, wspólnota ochrzczonych w Imię Trójjedynego Boga i odkupionych przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Swoją historię posiada również nasz Kościół partykularny, czyli diecezja, która w planach Bożych działała i działa w Kijowie oraz na otaczających go terenach. W sumie była to trudna historia. Poczynając od narodzin chrześcijaństwa na Rusi Kijowskiej poprzez wewnątrzkościelne nieporozumienia, najazdy tatarskie, liczne wojny, prześladowania - Kościół podążał swoim szlakiem, niekiedy czasami nawet prawie znikając i odradzając się w Panu Zmartwychwstałym.

Pod koniec tego roku chcemy upamiętnić 700-lecie odrodzenia naszej diecezji. Właśnie 15 grudnia 1320 r. papież Jan XXII swoją bullą powołał dominikanina, Henryka, który był nauczycielem w Niemczech, na biskupa diecezji kijowskiej. Nie posiadamy dokumentu, który ogłaszałby powstanie diecezji, jednak we wspomnianej bulli znajdujemy wzmiankę o niej i słowa o jej historycznym kontekście, a mianowicie: „Kościół kijowski na ziemiach Rusinów i Tatarów ... zniknął na sto lat lub dłużej. … Gdy w ostatnich czasach miasto i diecezja kijowska zaczęły wracać do kultu prawdziwej wiara… myśleliśmy o tym, żeby postawić właściwą osobę nad całą diecezją”. Odrodzenie diecezji kijowskiej zapoczątkowało nową erę rozwoju Kościoła rzymskokatolickiego na naszych terenach. Zmieniały się jej granice i nazwy (Łucko-Żytomierska, Żytomierska, Kijowsko-Żytomierska), miały miejsce duże zmiany polityczne, jednak wierni lokalnego Kościoła wspólnie wyznawali swoją wiarę w Chrystusa, modląc się w swoich kościołach parafialnych i z drżeniem odbudowywali je po każdym zniszczeniu i prześladowaniach.

Czyż my, wierni diecezji kijowsko-żytomierskiej, nie mamy za co wysławiać Wszechmogącego Boga i dziękować Mu za wsparcie Ducha Świętego, który buduje i nieustannie odnawia Kościół?

Dlatego korzystając z tej historycznej okazji, począwszy od niedzieli 13 grudnia, Ogłaszam Rok Jubileuszowy 700-lecia odnowienia diecezji kijowskiej. Centralne obchody rocznicy zaplanowano na 29 maja 2021 r. Zakończenie Roku Jubileuszowego -  12 grudnia 2021 r. W tym czasie będziemy mieli okazję zgłębić historię naszej diecezji i przemyśleć naszą tożsamość;  spojrzeć na dobre przykłady naszych poprzedników w wierze i przepraszać za błędy i niewierność; uświadomić sobie naszą przynależności do diecezji i żarliwie modlić się w jej intencjach; ocenić zdobyte doświadczenie i z wiarą iść w dalszą drogę, wypełniając misję powierzoną nam przez Boga. To jest czas dany nam przez Pana,  abyśmy mogli na nowo odkryć nasze miejsce w Historii Zbawienia, którą Bóg dokonuje „tu i teraz".

Drodzy bracia i siostry, zachęcam każdego z was do przeżywania tego roku w duchu radość, która pochodzi od Boga, wypełniając w ten sposób słowa Apostoła: „Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła”(1 Tes 5, 16-22).

Na czas Jubileuszu naszej diecezji powierzam was wszystkich opiece Najświętszej Maryi Panny, Matki Berdyczowskiej - głównej patronki diecezji, św. Archanioła Michała, patrona Kijowa i Ukrainy, św. Józefa, który jest wyznaczony na patrona przyszłego roku w Kościele powszechnym. Na błogosławiony czas Jubileuszowego Roku, z serca udzielam Wam mojego pasterskiego błogosławieństwa: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego!

+ Witalij Krzywicki SDB

Biskup Kijowsko-Żytomierski

 

Kijów, 11 grudnia 2020 r

 

 

 

 




Powrót do treści | Wróć do menu głównego